Kuthentha...
Geplaatst
op 21 november 2018 om 12:57 uur
16-11-18
Vanmorgen was ik om 6 uur weer wakker. Broodjes smeren,
muziekje aan en in de nog koele ochtendlucht buiten opeten. Veel rust heb je
helaas niet, want na 10 minuutjes heb je sowieso 3 kinderen op bezoek om al je
bewegingen te volgen. Teentjes lakken, wenkbrauwen bijwerken, gezicht poetsen
en dan begint de vrije dag. Terwijl Nienke en Marloes naar de markt gingen en
Gerjanne het afval verbrande ben ik bezig gegaan voor school. Engelse artikelen
uitpluizen, langdradig en saai. Na één artikel vond ik dat ik genoeg had
gedaan, dus zijn we bezig gegaan met onze kleren wassen. Een uurtje verder was
dat ook gebeurt en gingen we bezig met onze volgende taak; het avondeten.
Vanavond krijgen we Raphael en zijn vrouw te eten. Dus de harde zoete
aardappels schillen, in patatjesvorm snijden en koken op het houtskool. Nog
even gekletst met Majo, onze Nederlandse tijdelijke buurvrouw. Na dit alles was
ons water op en zijn we dit dus maar gaan halen. Met 6 flessen water en een
emmer liepen we terug. & een nieuwtje; ik kan de 3kwart volle emmer op mn
hoofd. Woeh! Beetje onstabiel liep ik terug, maar ik kwam zonder waterspetters
terug! Dat vind ik toch een biscuitje waard.
Vanmiddag hadden we een afspraak met Sheila en zouden we
naar het familiehuis gaan met een vertaler. Beide afspraken zijn een beetje in
de soep gelopen omdat ze dubbele afspraken hadden, nog niet gegeten hadden en
we dus niet echt lekker uitkwamen. Dus hebben we dit maar verschoven naar
maandag. Een colaatje thuis drinken en maar verdergaan met schoolwerk en
avondeten. Aardappeltjes koken en sla maken. Ondertussen hoorde we gejuicht,
dus gingen we even polshoogte nemen. Bleek een voetbalwedstrijd te zijn. De
staff van het ziekenhuis was een team, nou superleuk! De eerste keer dat ik die
dokters en verpleegkundige zie rennen, en hoe… ze zijn echt megasnel hier. We
kregen al snel 30 kids om ons heenstaan die niet meer geïnteresseerd waren in
de wedstrijd maar meer in ons gezichtsuitdrukkingen. Na een kwartiertje moesten
we helaas alweer naar huis omdat het etenstijd was. Maar dacht je dat die kids
daar braaf bleven? Nee, er liepen denk ik een stuk of 40 kinderen achter ons
aan in een stoet te zingen en te klappen. Tot huis aan toe. Uiteindelijk hebben
we ze weer teruggestuurd, wat lastig is als je zelf moet lachen om hun
danspasjes.
Raphael en zijn vrouw Adina kwamen tegen 7 uur gezellig
eten. Na het eten was het verhaaltijd, want Raphael kan mooie verhalen
vertellen. Over hoe hij Adina heeft ontmoet, zijn kinderen, en zijn ambitieuze
plannen die hij nog heeft voor in de toekomst. Die man zit vol met ideeën. De
verhalen gaan altijd net iets anders dan we gewend zijn in Nederland wat veel
verbaasde en lacherige gezichten opleverde.
17-11-18
Vandaag is DE DAG. Marloes haar supriseparty is in volle
gang. We hebben een stuk of 20 mensen uitgenodigd, van de markt, ziekenhuis,
vrienden ect. We hebben de cuppenhal, oftewel de plaatselijke kroeg, afgehuurd
met iemand die de muziek regelt. Daarnaast hebben we hapjes besteld bij diegene
die in de theepauze altijd de hapjes regelt. En een grote taart bij een andere
mevrouw. Zelf hebben we nog 4 bordjes Rocky road gemaakt en frisdrank
achtergehouden. Genoeg cola, chips, en ander lekkers voor het hele weekend.
Lekker eten, douchen, maskertjes opdoen en slingers… dat moet goed komen.
William heeft ons, zogenaamd, uitgenodigd om de ‘week te breken’. Wat hij
bedoeld is dat we nu over de helft zijn van onze internship, dus dat moet
gevierd worden. Maar als we Marloes vanavond meenemen naar de Cuppenhal zal die
versierd zijn, eten en drinken zijn, muziek en 20 leuke mensen staan. Chichewa
verjaardagsliedje zingen die we hebben aangeleerd en dansen maar… Misschien
zijn er zelfs meer mensen, want het is het hele ziekenhuis doorgegaan… Iedereen
vraagt naar de birthday en een party dit weekend. Ook mensen die we niet of
nauwelijks kennen, haha! Dat Marloes nog niks doorheeft is een wonder want we
hebben al te vaak een hand voor een Malawiaanse mond moeten houden.
Op de uitnodiging moest van William vanaf 7 uur staat
omdat de Afrikanen dan 8 uur komen, handig tipje. Ik hoop dat het allemaal
volgens plan gaat vanavond…
Vanmorgen zat ik weer met mijn broodje buiten. Heerlijk!
Ik mis de donkere koude dagen in Nederland totaal niet. Daarna weer bezig met
de Engelse artikelen en water halen. Toen Nienke en gerjanne terugkwamen van de
markt zijn we consumptiebonnetjes gaan maken. Iedereen krijgt 3 bonnetjes waar
hij/zij een biertje of een frisdrank voor kan kopen, zodoende houden we een
beetje controle op de geldkwestie en dronkenlappen. Nog even facetimen met
ruben en koken maar. Vanmiddag gaan we warm eten omdat we vanavond dus druk
zijn met de voorbereidingen.
We hebben inmiddels de grootste moeite om onze
voorbereidingen geheim te houden. Marloes is nieuwsgierig en wil natuurlijk
alles weten. Maar het plan staat nu vast en hopelijk slaagt hij!
Vanavond komt William ons ophalen, hij krijgt een telefoontje
als de meeste mensen er zijn. Alles hebben we daar dan al heengebracht, dus dan
begint het Chichewa verjaardagslied en gaat de muziek aan. Hoop echt zo dat het
lukt!
Vanmiddag hebben we vroeg gegeten en spulletjes
opgehaald. Hapjes en taart waren paraat. Dus het feestje kon beginnen! Uiteindelijk
kwam Marloes met Nienke, William, Patrick en Marjo om half 8, we hebben samen
het Chichewa verjaardagslied gezongen, kaartjes uitgeblazen en geproost en toen
was het ‘Nederlandse’ gedeelte gedaan. Nu begon het Afrikaanse gedeelte,
dansen! Het was echt een leuk feest, met muziek, lekker eten, drinken en
vrienden. De meeste mensen waren er die we uitgenodigd hadden, met wat extra
gasten die zichzelf hadden uitgenodigd haha! Met heel wat bezwete foto’s op zak
waren we half 1 ook weer lekker thuis. Even napraten, wassen en bed in.
18-11-18
Vandaag was dan Marloes haar ‘echte’ verjaardag. We waren
7 uur wakker en dus hebben we het huis versierd met slingers en ballonnen. Een
lekker ontbijtje gemaakt van mango, geroosterde broodjes, ei en soep. Al
zingend hebben we haar wakker gemaakt. We hadden 2 Afrikaanse doeken gekocht in
de kleuren die ze graag nog wilde hebben als cadeautje. Met een lief kaartje
erbij en wat maskertjes, of goodies zoals Marloes ze noemt, was het compleet.
We zijn vanmorgen eerst met zn allen naar de markt gelopen om onze boodschapjes
te doen. Daarna kwam Raphael spontaan nog een drankje drinken en een tompoes
eten, die we hadden gemaakt J
Jamm. Hij kon gisteren niet komen op het
feestje, maar hij wilde toch Marloes nog graag feliciteren.
Vanmiddag hebben we genoten van een lekkere douche in
William zijn guesthouse. Toen Marloes aan het douchen was hebben we de tafel
versierd met allerlei cremes, spiegels, nagellak, makeup, maskertjes en natuurlijk
chips, koekjes en een glaasje cola. Lekker tutten, wat ik altijd erg leuk vind…
We hebben de zakjes chips, rocky road, koekjes en frisdrank opgemaakt J Dat je zo blij kan
zijn met een douche op je verjaardag…. Na het douchen dus lekker scrubben en maskertjes
opdoen, leuke meidendingetjes. De hele tafel lag vol met cremes die we hadden
verzameld. Makeupje en teentjes lakken en het feestje was compleet.
Na het tutten zijn we gaan voorbereiden voor het eten. We
hebben nog steeds geen stroom dus hebben we gekookt op het houtskool. Het
werden dus helaas geen patatjes maar rijst met ei…. Anders ben je een uur
bezig. We gaan vanavond lekker vroeg het
bed in …
Morgen hebben we weer een dagje in het ziekenhuis, 3
daagjes weer werken, donderdag vrij en vrijdag gaan we naar Mount Mulanje!
19-11-18
Ik weet niet of dat een goed teken is, maar ik merk dat
ik minder zin heb om alles op te gaan schrijven… misschien omdat het wel
‘normaal’ is geworden J
Deze dag hebben we weer gewerkt in het ZH. We begonnen
weer trouw bij de, dit keer twee uur durende, morning report. Jongejongejone
wat een tergende lange 2 uur waren dat. Na dit gingen we, opgelucht dat het
voorbij was, naar de familiy house. Dit keer met een vertaler J Zij heeft al onze
vragen uitgelegd. Er zijn 2 familiehuizen, één is speciaal voor de maternity en
de andere voor algemeen. Hier slapen, koken en wassen de familieleden van de
patiënt die in het ZH ligt. Je moet het
voorstellen als een gebouw met kamers van ong. 5 bij 5 meter. Met af en toe een
matras of een klamboe, dit is de slaapkamer. Daarnaast is buiten de
‘kookplaats’, oftewel een blok beton waar ze een vuurtjes maken. Ook zijn er
kleine gebouwtjes waar je je kunt wassen en zijn er mini toilethokjes. Iedereen
zit buiten te zitten en te kletsen. In het Maternity huis komen de vrouwen met,
vaak hun moeder, al vanaf ong. 5 maanden omdat ze anders de lange reis niet
kunnen lopen. Zo verblijven zo de laatste weken dichtbij het ziekenhuis.
Bevallen in het ZH is gratis dus het wordt sterk aangeraden om ook gebruik te
maken van het familiehuis. Deze is overigens ook gratis. Ze moeten wel hun
eigen spullen meebrengen zoals pannen, beddengoed ect. Voor de zwangere vrouwen
krijgen ze elke vrijdag een check vanuit het ziekenhuis. Na de bevalling neemt
de man ze mee terug naar huis met gratis vervoer. In de tijd dat de vrouw weg
is werkt de man en zorgt voor de andere kinderen.
Na dit uitstapje gingen we terug naar de General. Hier
heeft een aardige nurse ons de nieuwe patiënten laten zien. Daarna ging ik naar
de Xray (röntgenkamer), om met een voetballer een foto te maken van zijn hoofd.
Er zat helaas voor hem een scheurtje in zijn voorhoofd. Daarna heb ik nog een
infuus gezet bij een man met bloedarmoede. Tja, dat is dus knap lastig.
Vanmiddag zijn Gerjanne en nienke naar de markt gegaan en
heb ik de charcoal aangestoken. Eitje bakken, broodjes roosteren en eten maar.
De stroom doet het ondertussen alweer 2 dagen niet, alleen s’nachts gaat hij
aan.
Vanmiddag hebben we eerst weer een uurtje wonden zitten
schoonmaken en daarna was onze afspraak met Sheila. Onze voortgang van de
casestudy bespreken en kletsen over de rituelen hier. Sheila vertelde dat de
mensen rouwen door middel van zingen. Daarnaast huilen ze niet bij een
doodgeboren kind omdat ze dan geloven dat ze daarna geen kinderen meer kunnen
krijgen. De mannen moeten sterk zijn, dus tonen geen emoties. Als er een baby
is overleden wassen de vrouwen dit lichaam. Zonder te huilen, anders maak je de
geesten wakker. Na het wassen zijn de vrouwen onrein en moeten weer rein worden
door middel van seksueel contact te hebben. Er komt een man van de kerk alle
vrouwen langs om ze dus weer ‘rein’ te maken. Zo worden de bozen geesten
verdreven.
Dit was verhaal nr 1… ja er zijn er meer.
Verhaal nr 2 gaat namelijk over de mannen en de
bevalling. Stelletje scheiterts. Het schijnt dus een geloof te zijn dat als een
man in de Maternity komt, zijn voeten vastplakken aan de grond, gaat zwellen en
daarna dus spontaan doodgaat aan een infectie. Als ze op moedermelk stappen met
hun voeten krijgen ze diarree en gaan ze ook dood. & dan de laatste. De
vrouw gaat met de man mee naar huis na de bevalling en krijgt een eigen
badkamer. De vrouw is namelijk door het bloeden onrein en moet dus apart
schoongewassen worden. Als dit niet gebeurt zal de man ook in contact komen met
het bloed van de vrouw en zal ook besmet raken met een infectie en doodgaan. Tot
het moment dat de vrouw is gestopt met bloeden en de navelstreng van de baby is
afgevallen mogen ze weer een gedeelde badkamer.
Als een baby doodgeboren wordt of >6 weken doodgaat is het de taak van de
vrouwen om deze te begraven. Mannen zijn niet aanwezig tijdens de begrafenis en
mogen de baby niet aanraken.
Dat waren de rituelen van de dag weer… we zijn weer een
stuk wijzer geworden. Bizar hoe de mensen hierin kunnen geloven, ik kan er met
mn hoofd soms niet bij. Maar wel echt reuze interessant. Een stukje begrip en
kennis erbij.
Vanavond hebben we gekookt op de chacoal omdat we dus
geen stroom hebben. Aardappeltjes koken en bakken met boontjes en worteltje. 2
uur lang gezeten met de lokale kids, want het gaat echt tergend langzaam. Mango
als toetje. Vitamietjes weer binnen.
Nog 3 weken hier… tijd gaat te snel. We hebben het er
steeds vaker over. Gemengde gevoelens, tuurlijk wil je graag weer lekker thuis
zijn. Ik kan niet wachten om weer aan tafel te zitten met mn gezin, te
knuffelen met Ruben en onder een dekentje een avondje met een filmpje door te
brengen. Je douche waar altijd water uitkomt, je spulletjes altijd bij de hand,
je lekkere bed en het eten koken op het gasfornuis. De lijst is eindeloos… maar wat ga ik het hier ook missen. De
gemoedelijke sfeer, de tijdsbeleving, de mensen die we hebben ontmoet en wat we
hebben meegemaakt met z’n 4en… Eigenlijk praten we er nu elke dag over, dat
wordt nog een terugkomende cultuurshock…
20-11-18
Dat was m’n nachtje wel weer. We hebben een zieke erbij,
Marloes heeft het te pakken. 7x uit bed geweest om water te halen en doekjes
aan te geven. Die arme schat. Uiteindelijk sliepen we denk ik rond 2/3 uur en
om half 6 zette de lieftallige buurman zijn muziek weer hard aan. Je raad het
vast, ik ben echt geweldig vrolijk wakker geworden.
Vanmorgen gingen we dus met 3 man sterk naar het
ziekenhuis in plaats van 4. Na de morning report gingen we naar de General,
hier was niet veel te doen. Dus zijn Nienke en ik naar de Theatre gegaan om een
laparotomie te bekijken. Oftewel een openbuikoperatie. De mevrouw had een groot
gezwel in haar baarmoeder. Deze is er uiteindelijk na 2 uur wrikken en trekken
uitgehaald. Tijdens de operatie waren de nurses in en uit aan het lopen en op
hun mobiel aan het zitten. De voetbalwedstrijd klonk, gepaard met muziek, door
de operatiekamer. Steriel? Professioneel? Ik heb er mijn twijfels over..
Na de twee uur durende operatie hebben we ook nog gezien
hoe een armpje gegipst werd. Daarnaast hebben we nog een röntgen gezien van een
gebroken arm en heb ik een echo mogen doen bij een mevrouw met abdominaal pain.
Vanmiddag hebben we de krokodillenman geïnterviewd voor
een schoolopdracht. We kwamen erachter dat hij morgen naar huis wordt gestuurd
omdat hij zijn behandeling niet meer kan betalen. De man is de enige kostwinner
in het gezin, zijn ouders zijn overleden en hij kan zijn beroep niet meer
uitvoeren. Morgen wordt hij dus met zijn gebroken arm en grote wonden naar huis
gestuurd. Dat gaat niet goed komen… die diepe wonden gaan ontsteken als je ze
niet schoonhoudt en die gebroken arm heelt ook niet vanzelf. We gaan morgen
vragen hoe duur de behandeling is die hij nodig heeft, misschien kunnen wij
daarin iets betekenen. Hij vroeg niks aan ons, alleen vanmorgen zijn vervoer
naar huis. Een euro. We hebben hm 4 euro gegeven, hij had de tranen in zijn
ogen staan en was heel dankbaar… Later hoorde we dus dat hij naar huis werd
gestuurd omdat hij blut is.
Voor de rest hebben we gedanst met Dominique en zijn we
naar de Nursing school geweest om een afspraak te maken voor donderdag. Toen we
thuis kwamen ben ik meteen gaan koken op het houtskool. Gerjanne en Nienke zijn
wezen kijken bij de tassen, die we morgen kunnen ophalen. Aankomend weekend
nemen we Francis, John en Immanuel mee naar Blantyre om ze de stad te laten
zien en samen te eten. Zaterdag gaan hun met openbaar vervoer weer terug naar
Muona terwijl wij verder trekken naar Mount Mulanje. Daarnaast rijdt Alex de
plumper ook mee. Gezelligheid in de bus!
Theresa, onze vriendin, komt deze week weer gezellig elke
dag buurten.
Vanavond hebben we in het donker nog even water gehaald,
met een zieke erbij moet de wc wel doorgespoeld kunnen worden… Met een hoop
gegiegel en aanstellerij over allerlei beestjes kwamen we met 4 vijf liter
flessen en 2 emmers water terug. Genoeg voor de nacht lijkt me. & het zweet
is me weer uitgebroken, de druppels glijden langs mn gezicht, mn rug en mn nek.
Vandaag was het 39C, morgen wordt het 42 en donderdag 44C…. Kutentha, oftewel
heet.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.