Dag 5: Dance the night away
Geplaatst
op 08 april 2019 om 21:05 uur
Dag 5, donderdag 4
april Het ontbijt op donderdag: een
baguette, een tomaat, een ui, 4 vache-qui-rits en een banaan
We staan weer met z’n allen om de lange tafel buiten bij de
foodtruck en bereiden ook vandaag de 1.200 ontbijtjes voor, die we zometeen
gaan uitdelen met de bolderkarren.
We vertellen de mannen van ons team over de avond ervoor. Elke
week organiseert Because We Carry een ladies night in de Yurt op het terrein,
op woensdagavond van 20 tot 21 uur.
Die avond mochten wij er bij zijn. Geen van ons had iets
feestelijks meegenomen, maar we gingen ervan uit dat de vrouwen dat hier ook
niet hadden. Oeh, wat een inschattingsfout. We voelden ons de hele avond
underdressed, tot groot vermaak van de andere vrouwen. En het waren er veel!
Waar is dat feestje?
Hier is dat feestje
Het deurbeleid is duidelijk: alle vrouwen, moeders en dochters
van Kara Tepe zijn welkom deze avond, groot en klein. Alle vrijwilligers ook,
zij het dat onze team-jongens toch echt thuis moesten blijven. We zijn stipt om
acht uur aanwezig. De ene na de andere vrouw loopt naar binnen en velen dragen
hun mooiste jurk, de haren losgeborsteld en opgemaakt. Met open mond kijken we
naar al dat moois. Ik herken veel vrouwen van de ochtenden dat ik bij ze
aanklop om het ontbijt af te geven, maar ik moet even schakelen; zijn deze
prachtige en uitgelaten vrouwen dezelfde vrouwen als die ik in de ochtend zie?
Pink aan Pink
Door de speakers schalt oosterse muziek. Het klinkt Arabisch
voor mij, het blijkt vooral Farsi en Koerdisch wat we horen. De dames zingen
mee en dansen in een lange sliert van vrouwen, door elkaars pinken vast te
houden. Een soort sierlijke polonaise, maar dan zonder de hoempapa en de handen
op de schouders. Ze doen ingewikkelde pasjes; een naar voren, twee opzij, halve
draai, hup, de armpjes erbij… De sirtaki, maar dan anders. Wij boerse
Nederlanders zijn al snel de kluts kwijt en klungelen maar een beetje mee met
ze. Ik voel me een reus tussen deze vrouwen. Ze willen allemaal met elkaar en
met ons dansen; hun dans is heel fysiek (je danst dus niet los maar op z’n
minst pink aan pink) en ondertussen wordt er naar elkaar gelachen en kletsen ze
wat af. De dochters, hoe klein ook, dansen mee tussen de grote mensen, ook zij
hebben hun mooiste jurkjes aan en kunnen al die ingewikkelde arm-en
handbewegingen, alsof het de vogeltjesdans is.
Alleen aan de schoenen van alle vrouwen hier zie je het
verschil met thuis. Hoge hakken zijn niet meegevlucht naar Lesbos.
You are so beautiful
Ik dans met een jonge vrouw van een jaar of 25. Ze draagt
een prachtige blauwe lange jurk. Met een soort sloffen eronder, maar toch. Ik
zie haar elke dag en steeds trekt ze me speels aan mijn haar en zegt dan: ’White
en nice!’ Omdat ik geen idee heb hoe ik “Witte pluizebol’ in het Farsi kan
overbrengen, lach ik maar steeds terug. En nu zie ik eindelijk ook háár haren
want de hoofddoek is af. Ze heeft lange golvende zwarte lokken tot op haar
billen.
‘You are beautiful!’ zeg ik tegen haar. ‘And I love your
dress!’. Ze vertelt me dat ze deze jurk stiekem had meegenomen toen ze uit
Afghanistan vluchtte. Dat ze geen idee had of ze die ooit nog zou dragen, maar
dat ie haar zo dierbaar was omdat het de jurk was die ze op het huwelijk van
haar zus droeg.
Hoe fijn dat ze die jurk vanavond weer kon dragen. Ze
straalde, was zo blij en vrolijk. Ze probeerde het Farsi-lied dat gedraaid werd
voor me te vertalen, maar toen dat niet zo makkelijk bleek, gingen we maar
dansen. Ik probeer haar mooie moves na te doen en ze komt niet meer bij van het
lachen.
Girlpower
Met een grote glimlach verlaten we Kara Tepe die avond. Wat waren
we omringd door prachtige, leuke, gezellige en sterke vrouwen. Wat bijzonder om
met z’n allen een feestje te bouwen terwijl je elkaars taal niet spreekt,
elkaars cultuur niet kent. Het maakt die avond geen bal uit.
En zo leerden we op dag vijf dat je niet altijd woorden
nodig hebt om je verbonden te voelen met elkaar.
Reacties
Jacqueline Gerbranda
Geplaatst op 08 april 2019 om 23:16 uur
Geweldig dit verhaal!!
Het komt idd dichtbij , hoop voor anderen ook!!
|
Jannemarie
Geplaatst op 08 april 2019 om 21:44 uur
Wat een heerlijke avond, ben een beetje jaloers dat wij niet zo met elkaar dansen hier in Nederland. Wat zou dat heerlijk zijn...mooi gekleed en opgetut, zou een waar feest zijn!
Ondertussen geniet ik enorm van het feit dat ze dit met elkaar blijven doen, hoe moeilijk ze het ook hebben daar in het kamp. Ze houden elkaar overeind, mooie vrouwen!
|