Dag 1: een stormachtig begin
Geplaatst
op 01 april 2019 om 20:27 uur
Zondag 31 maart, ergens tussen Zurich en Athene Midden in de nacht gaat de wekker, want om vier uur komt de taxi. Ik maak me wel een beetje zorgen. Zou die chauffeur wel snappen dat de zomertijd net een uur is ingegaan? Maar daar istie.
Schiphol midden in de nacht. Waar gaan al die mensen naar toe? Het is er superdruk! We checken een extra koffer in met alleen maar spullen voor de kindjes daar. We zijn allebei een beetje zenuwachtig.
Onze route is omslachtig en zal wat uurtjes in beslag nemen. We vliegen van Amsterdam naar Zurich. Daar stappen we over op een vliegtuig naar Athene en na een paar uurtjes wachten mogen we dan door naar Lesbos. We zijn daar rond 16 uur.
Het waait enorm. Niet alleen op Lesbos, ook tijdens de vlucht ernaar toe. As is mijn baken; zolang zij gezellig doorkletst denk ik dat het wel meevalt met de turbulentie. Maar als zij na een tijdje zegt: ‘Oeh, niet leuk’ gaat de angstknop aan. Ik ben zo blij na de landing, dat ik bijna ga klappen van geluk.
Vanuit de lucht zag ik al dat Lesbos helemaal niet lijkt op het kleine Mamamia-achtige Griekse eilandje dat ik er in mijn hoofd bij had bedacht. Het eiland is enorm!
Pat staat ons op te wachten op het vliegveld en al snel komt ook de rest van ons team aan gewandeld. We hebben twee auto's gehuurd voor ons achten. Het is een half uurtje rijden naar ons huis-voor-deze-week. Het vrijwilligershuis staat op een heuvel in de middle of nowhere, maar dan écht. Het is een gezellig huis.
Gelijk nadat we binnen zijn, komt Babet van Because We Carry ons welkom heten. Ze is zo vrolijk en sprankelend en vertelt zo vol liefde en warmte over het kamp waar zij al een tijd werkt, dat ik niet kan wachten om de volgende ochtend zelf te gaan ervaren hoe het daar is. Er zijn ook wat regels voor ons, de enige regel die ik echt jammer vind is dat we geen foto's mogen maken op Kara Tepe. Natuurlijk snap ik dat, maar ik had het zo graag aan iedereen willen laten zien.
We gaan maar slapen, want de wekker gaat de komende dagen steeds om zes uur. Wij zijn immers deze week het ontbijt-team. Vol verwachting verheugen we ons op morgen! Het is dan toch echt zo ver. We zijn er.
Reacties
Opa Piet, (je weet wel van REGINE)
Geplaatst op 01 april 2019 om 20:46 uur
Klasse aktie van jullie SCHATJES.
Pas wel goed op jezelf.
Goed dat Patrick erbij is.
Wij blijven jullie volgen.
|