BLOG 21: Seram, we love you
Geplaatst op 28 augustus 2018 om 07:23 uur
Nog 6 dagen en dan zijn we weer terug in Nederland. Het gaat nu wel erg snel, soms te snel. Dubbel gevoel ook, ene keer willen we wel naar huis maar andere keer denken we neeeee nog lang niet. Zondag schrijf ik nog een laatste blogje, over onze hele reis. Dit is geen lang blogje trouwens.
Nu zijn we nog steeds in de Molukken, morgen vertrekken we van dit eiland Seram naar Ambon de stad. Met de boot weer terug. En vrijdag naar Bali en blijven we daar nog tot zondag en dan vliegen we terug naar Nederland. We hebben deze week zoals altijd niet al te veel gedaan. Ik was vorige week 3 dagen dood ziek, eigen schuld want 6 maanden durven we geen een ijsje te eten en nu op dit eiland in de Negri krijg ik een ijsje van een tante en bam ik was ziek. Hoe dom kan je zijn. Vorige week, de nacht van maandag op dinsdag was ik zo erg ziek. Niet normaal. Als weeën nog erger zijn dan dit dan durf ik geneens zwanger meer te worden....nee grapje!
Veel eten en veel familie bezoeken. Dat doe je hier eigenlijk als enige. Zondag hadden we een picknick georganiseerd voor de hele familie op een strand, waarbij natuurlijk geen sandwiches enz worden mee gebracht. Nee wij eten gewoon rijst, vis groenten op het strand. Alle families doe we hadden uitgenodigd nam wat te eten mee. Het was erg gezellig, en moet eerlijk zeggen ondanks het regen seizoen hebben wij deze 3,5 halve week echt mooi weer gehad. Heel af en toe een dag met regen maar ja we hebben echt geluk gehad. Wat ook wel weer zo typisch is, is dat wij 3 weken op ons luie reet hebben gezeten maar de laatste paar dagen we ineens allemaal dingen moeten doen. Maar ja, wat je wel echt hier moet hebben is een scooter. Auto huren is te duur. De laatste pas dagen hadden we scooters.
Gister zijn we dan eindelijk op avontuur gegaan. 3 uur lang met de scooter naar andere kant van eiland, tenminste zo voelde dat. We reden naar een Watervall, 3 uur rijden in de zon en vergeten in te smeren.. betekend zo rood worden als een garnaal..rustaaaagg. Ik ben echt zo erg verband in me gezicht en op plekken op me benen die in de zon kwam. Heerlijk. Het eiland is zo prachtig, hoe meer je het binnenland in rijd hoe meer palmbomen en hoe blauwer de zee en het water. Zulke mooie landschappen, water gezien. En de palmbomen ik hou er van. Zoals ik al zei, kan je hier eigenlijk niet backpacken zoals al de landen die we hebben bezocht. Je moet hier familie hebben om dit te bezoeken. Je ziet hier ook geen toeristen. En ik en Matt, vooral Ik word aangekeken alsof een een Alien is geland op het eiland. Maar wat wel echt leuk is en eindelijk kunnen zeggen, is dat we de enige backpackers zijn op de mooie plekken van de Molukken eiland! Geen Chinezen niks.
Na 3 uur rijden kwamen we eindelijk aan bij de waterval. En oh wat was die prachtig. Ergens midden in de bergen lag die. Het water was zo blauw en er dreef, denk ik kalk in water en dat maakte het alsof het zo magisch was. Maar het water was ZO koud! Het leek wel ijs, want het kwam natuurlijk ook uit de bergen. We hebben wel gezwommen. En dan 3 uur weer terug, pff mijn kont is zo beurs. En het was pikke donker. Echt eng eindelijk. Maar ja na 3 weken niks doen was het wel weer een avontuur.
Ik ben wel echt van dit eiland gaan houden. Het is zo prachtig en nog zo puur. De mensen het land. Alles is niet aangetast niks. Want we kunnen wel klagen over vuil en dit en dat maar dat zijn toch echt wij zelf, de toeristen. Alles kan je hier van het land halen. Kruiden, groenten, fruit. Ze vissen hier in de nacht en eten dit op. Alles is zo vers. De mensen zijn puur, bescheiden weten niks van de zorgen of alle dingen waar wij zo veel over nadenken. Het enige waar ze over nadenken is wat ze gaan koken. Mensen zitten niet op hun telefoon, er is geen WiFi dus zitten we echt met elkaar. En dan de bescheidenheid van de mensen. Ik vind het erg moeilijk hoor om los te laten. Dat ze overal toestemming voor vragen en niet eten als jij aan het eten bent. Aan de ene kant wel erg mooi. Maar toch is dat wel een groot verschil.
Maluku Manise, ik ben er van gaan houden. ik ben erg blij dat ik hier ben geweest. Samen met Matt natuurlijk. Dat ik eindelijk weet waar hij het altijd voor heeft. Ik heb erg genoten en dit neem ik ook voor altijd in mijn hart mee. En wij komen zeker weten terug!
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
Reacties
|
mary van klaveren |
|
Henny |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact