Blog 10: mijn vertraagde blog, verder in Maleisië..
Geplaatst op 22 mei 2018 om 06:25 uur
Ik hoop dat mijn blogje er op komt. Sorry sorry voor de vertraging. Het lukte me echt niet om de blog erop te zetten. Er was geen WiFi op het hele eiland eigenlijk nergens in Maleisië dus was het ook een hele uitdaging om onze reis verder te plannen. Dit word dus weer een heeeeeele lange blog, ik heb nog lang niet alles verteld maar anders word het meer een boek dus dit is echt samengevat. maar goed dus pak wat popcorn, kopje thee of wat te vreten maakt niet uit en gooi je voetjes op de bank.
Waar was ik. Cameron Highlands. Woensdag 9 mei de dag van de verkiezingen. Voor ons niks bijzonders dus hebben we een beetje het kleine dorpje verkend en zijn we lekker rustig gaan liggen in een hangmat bij de homestay. De homestay was echt geweldig, de eigenaar had 4 honden en die gaven je echt een gevoel elke keer als je het terrein op kwam dat je thuis was. De eigenaar was ook echt te grappig, en er werkte nog een vrijwilliger die uit Irak kwam, aardige gozer. Bijzonder verhaal ook. Had op jonge leeftijd de oorlog meegemaakt en zijn ouders hadden hem naar Maleisië gestuurd omdat in die tijd Maleisië de enige land was die hem een visa gaf. Zo kreeg hij een beter leven. Dat soort verhalen zijn mooi om te horen.
Ook waren we niet de enige meer in de hostel, want er was ook een jongen uit Engeland gearriveerd. En die nam toch een lucht met zich mee. Wat is dat toch met backpackers? Betekend het dat als je dat bent, je niet meer hoeft te douchen. En je gewoon 3 dagen je kleren aan kan houden. INCLUSIEF sportsokken in je sportschoenen?! Vreselijk. Dat is echt een soort van ding van backpackers. Ook vinden ze het soms te duur om kleren te laten wassen. Ik bedoel dat kost maar 3 euro per kilo. Is toch niks? Het hoort er bij ofzo? Nou ons niet gezien, wij douchen nog steeds elke dag, soms meerdere keren. Ik mag natuurlijk niet oordelen maar ze maken het ook ons probleem want het is niet echt fijn die aroma geuren in je neusgaten. Maar goed. De dag van de verkiezingen, erg veel spanning in het dorpje. We gingen avond eten en toen voelde we het erg goed. S avonds hebben we gezeten bij het kampvuur en de eigenaar had zijn vrienden uit genodigd, -want ook al was de homestay erg basic er hing toch echt een grote flatscreen boven de algemene keuken/restaurant- om de verkiezingen te kijken. De eigenaar had heerlijk indiaans gekookt waarbij ik ook nog een kokkels kreeg. En hij met zijn vrienden zijn professionele whiskey drinkers, want er gingen tijdens het kijken naar de verkiezingen een paar flessen achterover. Wat altijd leuk is van homestays is dat je altijd alles te weten komt over het land, cultuur en kan je diepe gesprekken hebben. Daar houden wij van dus hebben we lang gekletst over van alles en nog wat aangezien er er veel whiskey in zat, zaten ze allemaal op hun praat stoel. De verkiezingen gingen de hele nacht door. Tot de volgende dag dus ging de eigenaar en vrienden al weer vroeg weg, want als ze zouden winnen zouden ze de volgende dag gaan feesten.
De volgende dag, hadden we met de stinkerd afgesproken om te gaan hiken. Je hebt in Cameron Highlands verschillende trails en die kan je bewandelen. fantastisch, NOT. Goed hoor dat wandelen maar wij waren niks meer gewend na zolang niet sporten. En je loopt helemaal om hoog 4 km bijna en dan weer naar beneden wat ook echt net zo zwaar is. Was wel leuk om te doen, we begonnen om 11 uur en waren om 15.00 weer beneden. Boven aan de top was het helaas alleen niet heel mooi omdat we eigenlijk de verkeerde trail hadden genomen. Wij wilde graag de hiking doen met de theeplantages maar helaas. En de Engelse jongen, had nog steeds de zelfde kleren aan en sokken en niet gedoucht en lulde de oren van je kop. Gelukkig waren we in de buitenlucht. Na de hiking hadden we natuurlijk een heerlijke maaltijd verdiend.
Die avond, wat een avond. De verkiezingen waren goed uitgepakt voor de meeste dus het was party! Nou dat hebben we geweten. Het begon al met dat we de whiskey moesten proberen. De eigenaar had heel veel vrienden uit genodigd en die waren al aan het drinken vanaf 15.00 uur. Dus ze waren al aardig op gang. De eigenaar had eten besteld want ze wilden eigenlijk met ze alle uit eten maar na 3 flessen whiskey bedachten ze toch dat het niet zo een goed idee was. Na eten gingen er bij ons nog wat glazen in en gingen het over tot karaoke... en what happend in Cameron Highlands stays in Cameron Highlands. Nee het was een ontzettend leuke avond waarbij en nog een stel arriveerde die meededen met de karaoke. Verder heb ik mijn weg kunnen vinden naar me bed. Maar oh wat was het gezellig! De volgende dag hebben we natuurlijk niks gedaan. En heeft de eigenaar ons overgehaald om toch nog een nachtje te blijven. Dus gingen we weg op vrijdag 4 mei.
We namen de bus naar de volgende plek Taman Negara, totaal anders dan Cameron. Cameron was trouwens een heerlijke temperatuur. Want echt soms ben je de hitte en dat je dus elke keer helemaal bezweet ben wel klein beetje zat. Taman Negara is een jungle, een regenoerwoud. De oudste van de wereld. Het is een national park dus het is beschermd. Het was 4 uur rijden met een ven en daarna nog eens 3 uur met een bootje. Maar daar gebeurde ook ons eerste backpackers fout:
Wij zaten te wachten op de boot naar Taman Negara. Lekker rustig want we moesten nog 2 uur wachten op de boot toen Matt ineens paniekerig op stond en zei: je kan daar niet pinnen, je hebt geen pinautomaten niks. We hadden alleen maar 120 euro bij met het idee dat we daar konden pinnen. Daar moesten we nog onze hotel van betalen van 3 dagen en eten en tours boeken. De enigste pin automaat was 1.5 uur rijden. Dus daar zaten we dan. Maar gelukkig, we hoorde dat je sommige tours kon boeken met creditcard dus dat hoopte we maar. Met het kleine bootje ga je over de rivier door de jungle, echt prachtig. Maar na al die uren reizen heb ik wel in de boot geslapen. Sorry maar hield het niet meer vol. Aangekomen op Taman Negara verbleven wij in een chalet. Taman Negara is niet groot. De restaurantjes liggen op het de rivier en je hebt een paar winkeltjes en aan de overkant van de rivier is het national park, de jungle. Wederom veel backpackers. We verbleven er 4 nachten. Gelukkig hadden we een tour bedrijf gevonden waar we met creditcard konden betalen dus dat was wel fijn. We hadden ook gelijk de reis naar de Perhentian island geboekt wat onze bestemming was na dit.
Maar goed, we hebben een tour gedaan op de zondag van een hele dag een jungle trekking, was wel gaaf om door de jungle te lopen met een gids. Hij kon je verhalen vertellen over de planten, de dieren. Niet dat we er veel zagen. Meer insecten. De jungle is goed beloopbaar . Er zijn van die houten paden gemaakt. Wel een soort hiking in 40 graden. Daarna zijn we naar de echte bewoners van Taman Negara geweest. Een soort tribe. Maar die zijn al erg modern dragen gewone kleren. Terwijl dat ze eigenlijk bijna naakt liepen vroeger en dat ze vroeger nog jaagde. Maar helaas vervaagd dat een beetje. Vooral bij de jongere generatie. Wij houden er eigenlijk niet van want het was een soort aapjes kijken. Matt heeft wel geleerd vuur te maken. Met de boot over de rivier kom je een soort versnelde stromingen tegen wat op raften lijkt dat heette rapid shooting, we waren kletsnat en we hebben ontzettend gelachen want je krijgt toch een partij water in je gezicht. Het stel wat we in Cameron Highlands tegen kwamen zou de zelfde route maken als ons dus die hebben we daar ook later ontmoet. Met hun gingen we samen naar Perhentian Island.
Perhentian island. Fantastisch, echt een paradijs op aarde. Wij vertrokken dinsdag ochtend 15 mei om 08.00 uur in de ochtend. Sorry trouwens als mijn tijdslijn niet klopt. Ik ben soms echt de dagen, datums tijd kwijt.Zoals vandaag is het Pinksteren ik weet en onthoud dat allemaal niet meer omdat je er totaal niet mee bezig bent. Maar naar Perhentian was wederom weer een lange reis. We gingen samen met het stel die we hadden ontmoet. Zij kwamen uit Duitsland trouwens. We hadden ook de zelfde hotel geboekt op Perhentian. Van Taman negera werden we opgehaald met een mini van en dat was bijna 8 uur rijden naar Kuala besut, plekje voordat je met een ferry naar de eiland vaart. Om 17.00 uur kwamen we daar aan. En konden we gelukkig gelijk mee met de ferry, MAAR niemand had mij verteld dat het een klein speedbootje zou zijn met 15 mensen erin en al hun backpacks en het 45 min varen was over de OPEN zee. Ja open zee. Ik keek halverwege om me heen en dacht als we nu zinken ben ik dood. Ik hield wel even mijn hart vast. Matt zat me de heletijd grijnzend aan te kijken want hij wist precies hoe ik met voelde. Maar goed gelukkig veilig aangekomen. Perhentian bestaan uit 2 eilanden, kecil = klein en besar =groot. Wij verbleven op kecil zoals elke backpacker doet. Maar oh wat was dat mooi. Ik heb nog nooit zulk helder water gezien. Het was echt paradijs, blauwe zee met een witte strand en palmbomen. Dit eiland stond ook bekend om de duikscholen want, ja IK en Matt maar vooral IK gingen proberen onze duik PADI te halen. We trokken 2 dagen op met Duits stel wat erg gezellig was. Ook op dit kleine eiland heb je 2 stranden aan elke kant. De ene kant waar alle partijtjes zijn en andere kant was het rustig. We hadden de eerste avond al de partijtjes gezien want de cocktails waren niet te zuipen. Na al het zonnen en eten zijn we begonnen met snorkelen, voordat ik ging duiken. Eerst maar eens even zien wat er in het water was. Maar ook dit vond ik zelfs prachtig, als je niet te diep stond kon je de bodem zien en de visjes en het koraal, want het leefde er nog van het koraal. Na 2 dagen durfde ik met Matt wat verder het water in en ja hoor we zagen een haai. Niet groot maar hallo het was een haai. Maar ik was zo onder de indruk dat ik vergat hoe bang ik was. Dus we gingen de poging wagen om te duiken. Eerst bij de duikscholen vragen voor informatie. Ik scheet 7 kleuren in mijn broek en dat kon de manager ook erg aan me zien. Dus bood hij ons de volgende dag een Discovery duik aan. Om te kijken of ik geen paniek aanvallen zou krijgen en vergeten om te ademen. Maar ik kan jullie vertellen dat de volgende dag dit allemaal reuze meeviel. De eerste minuut is heel gek, want je hebt dat ding in je mond zakt onder water en je denkt ik kan niet ademen maar dan denk je wacht dat kan ik wel en adem je door de regulator en dat is gewoon echt wennen. Want je krijgt eigenlijk best veel lucht. Na 2 uur duiken en wat oefeningen had ik het overleefd en vond ik het zelfs leuk. De duikinstructeur 23jarige Italiaanse heeft hier ook erg bij geholpen! Het ging zo goed dat het al onze eerste les dag was. Om je duik Padi te halen duurde het bij elkaar 3 dagen met 4 uur duiken en theorie verdeelt over de 3 dagen. Best intensief want we begonnen om 8 uur in de ochtend met duiken en daarna weer om 12 uur en daarna theorie, op de laatste dag doe je ook echt een examen. Lange tijd voor ons hoor studeren. Maar we zijn op onwijze mooie duik spots geweest en hebben erg veel geleerd. Het enige waar ik soms nog over paniekerig was is dat we zo diep gingen dat je in een open zee bent. Matt vond niks eng en die was soms te enthousiast. De bedoeling was dat je onder water op een lijn zwom en dit met je ademhaling controleerde. Maar Matt was soms boven mij, onder mij en aan het spartelen jonge. Ik heb soms zo gelachen. Na 3 dagen kan ik ook zeggen dat we onze open water PADI hebben gehaald en dat betekend dat we nu overal in de wereld op 18 meter mogen duiken. Best diep nog toch!? Maar ik was ontzettend trots op mezelf want had wel echt een angst overwonnen. De zondag en maandag hebben we helemaal niks gedaan omdat we zo moe waren. We hebben lekker op strand gelegen, beetje gezwommen en lekker gegeten. Perhentian is wel wat “duurder” dan rest van land.
Op maandag dus gister 21 mei- dus we zijn bijna een week op Perhentian gebleven, heerlijk!- zijn we in de middag vertrokken naar Thailand om de nacht bus te pakken naar Kuala Lumpur en daarna met vliegtuig naar Thailand, Phuket. Het is 22 mei en we net aangekomen, een reis van 13 uur in Thailand. We zijn helemaal kapot!! Ons volgende land, ik ben benieuwd wat dit land ons te bieden heeft en op naar nog meer avonturen!
Reacties
|
Chanel |
|
Ingrid |
|
Monique |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact