Bericht - 01 december 2016 om 21:09 uur
De dag is net begonnen maar telt al vier toevallen voor Mohammed. Zijn lijfje trilt van de epileptische activiteit. Wanneer komt de vijfde? Ik draai hem op zijn zij en stut hem met een deken in zijn rug. Dat lijkt me veiliger zodat niet ongemerkt zijn tong achterin zijn keel kan zakken. Als ik even van zijn bed weg loop merk ik dat hij met zijn lieve ogen zoekt waar ik ben…ik sta er alweer. Hij kijkt me uitgeput aan. Ik pak zijn hand en fluister dat ik erbij ben. Heer zie dit nou, zo afhankelijk, zo kwetsbaar. Ik bekijk hem (...)
Bericht - 23 oktober 2016 om 15:57 uur
Ik ben in korte tijd tot de overtuiging gekomen dat mijn moeder eigenlijk thuis hoorde in Jeruzalem. Al vanaf het moment dat ik hier aan kwam met de taxi en de joodse vrouwen zag lopen wist ik dat ze dit mooi zou hebben gevonden. En ik moet zeggen, ze leek er ook wel wat op. Nette bedekte kleding stond hoog bij haar in het vaandel. Ik herinner me zondagen in de zomer, als de mussen van het dak vielen, dat wij zonder enig bloot naar de kerk liepen. Dat dit in het midden oosten heel gewoon is wist ik (...)
Bericht - 02 oktober 2016 om 14:08 uur
TV beelden komen tot leven. We staan voor een metershoge hoge muur die Palestijns gebied en Israel gescheiden houdt. Ik zie prikkeldraad, graffiti en troep...overal troep. Sommige stukken lijken wel vuilnisbelt. Zover ik kan kijken zie ik losse stenen en zand. Dit moeten de kapot geschoten straten zijn waar Marco Borsato over zingt. Hoe ging dat liedje ook alweer? We zijn op weg naar Jeruzalem voor de pianoles van Rasha. Het busje van Jemima heeft ons totaan het checkpoint in Bethlehem gebracht en nu moeten we het volgende stuk lopend verder. Het is een drukte van belang als we (...)
Bericht - 23 september 2016 om 11:47 uur
Kwetsbare grote ogen staren me aan als ik Rafat uit bed til en naar de aankleedtafel breng. Zijn armen gaan alle kanten op. Stuurloos. De benen zit geen leven in zo lijkt het. Een korset en spalken houden de lichaamsdelen op de goede plaats en geven wat steun zodat hij in de rolstoel kan zitten. Vergroeingen. Volledig afhankelijk van anderen. En ik kom nog maar net binnen vallen en krijg het volledige vertrouwen om hem te douchen, te draaien, aan te kleden en te voeden via de sonde. Wil ik dit wel? Durf ik deze verantwoordelijkheid wel aan? Ik (...)
Bericht - 13 september 2016 om 00:32 uur
Zo vandaag heb ik maar eens een koffer gekocht. Het stond al een tijdje op mn lijstje en nu begon de tijd toch wat te dringen dus het moest er maar eens van komen... Natuurlijk kon ik van verschillende mensen wel een koffer lenen maar dat zag ik toch niet helemaal zitten. Eén vriendin bood heel lief haar grote gele koffer aan. Erg handig zo zei ze, als ie van de bagageband afrolt op de luchthaven dan herken je um gelijk! Daar zat wat in! Bijna was ik erin getrapt, maar een fractie later bedacht ik me dat zij ermee naar het vrolijke (...)Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact